jeroen schuijffel Als ik een dag weg ben geweest en ik kom terug in Nijmegen, is er dat moment. Weet je wel, dat moment dat je de Waalbrug weer ziet. Voor mensen die het niet kennen, klinkt het misschien gek, maar voor ons Nijmegenaren en een hoop andere mensen die in Nijmegen wonen, is dat hét moment waarop je voelt: “Yes, ik ben weer thuis.”
Het is grappig hoe dat werkt. De brug zelf is gewoon een brug, toch? Die, als je goed kijkt, best lelijk is omdat die geverfd moet worden. Maar wanneer dat ooit gaat gebeuren…
Maar op de een of andere manier heeft de brug voor mij veel meer betekenis. Het is alsof die brug soms de stad zelf is, geweldig. En dat is niet alleen mijn gevoel, maar ook het gevoel van anderen, zoals op onze Facebookpagina te lezen is. “Dat heb ik bij alle 3 de bruggen ❤️”, zeggen ze dan, of “Precies dat ❤️”. Het maakt niet uit hoe vaak we de brug zien, het blijft speciaal.
En weet je, het maakt niet uit of je nou je hele leven al in Nijmegen woont of dat je hier pas net bent komen wonen. Die brug maakt je een deel van de stad en geeft je dat gevoel van ‘thuiskomen’. Zelfs de mensen die zijn verhuisd, geven toe dat ze dat gevoel nog steeds krijgen als ze terugkomen en de brug zien. “Ook al woon ik niet meer in Nijmegen, toch blijft dat zo!”, hoor je dan.
Voor mij persoonlijk? Elke keer als ik die brug zie, voel ik trots. Het is gek hoe een “simpele” brug zo belangrijk kan worden voor je gevoel van thuis zijn. Maar dat is het dus wel. De Waalbrug is meer dan een brug voor ons Nijmegenaren; het is een teken van thuiskomen, van bij je familie en vrienden zijn, van weten dat je op de juiste plek bent.
Dus ja, zo is het om die brug te zien door de ogen van iemand uit Nijmegen. Het is ons ding, ons gevoel van thuis zijn. En elke keer als ik weer eens weg ben geweest en die brug in de verte zie, weet ik het weer zeker: hier hoor ik thuis in Nijmegen ❤️ mijn stad!
Dat gevoel heb ik ook!